Прысвячаецца Я.Н. Драздовічу

Прысвячаецца Я.Н. Драздовічу

Спытаўся Бог аднойчы валацугу,

той "трокі і валокі абыйшоў”,

Не меў нічога, не прыйшоў нікуды:

"Што, чалавеча, у жыцці знайшоў?

Бадзяўся па зямлі – "куска” свайго не меў,

Дзе прыдзецца – там спаў, з чужое ласкі еў,

Усё жыццё ішоў і, зрэшты, лёг

                                               на мяккі пыл дарог…

Што бачыў добрага?” – спытаўся Бог.

Апёршыся на кій, з усмешкай чалавек

Крэатару сказаў: "Нябесны бачыў бег!

На Месяцы – людзей і дрэвы, гарады…

у марах, Божа мой, я адлятаў туды!

Платонаў бачыў Цырк і Артаполіс строгі,

у Гарадольскай пушчы паабхадзіў дарогі!

Стадолішча, Пунькі і Гараватка  –

гасціннай для майстра была любая хатка!

Наіўных мрояў дываны я землякам дарыў

і Дзісенскай, сваёй зямлі, рамантыку адкрыў!

У "вялікіх шышак,” мімаходзь, ствараў праблемы,

і напісаў

            "Гармонію плянетаў Сонечнай сістэмы”!

Што добрага было, а што благога,

Сам ведаеш, як кажуць землякі:

                                                 "Усё  – ад Бога!”