Скрыжаванні дарог, і пакутаў, і лёсаў

Скрыжаванні дарог, і пакутаў, і лёсаў –

Наш вандроўніцкі поступ зямны.

Толькі гімнам гучаць ад зямлі да нябёсаў

На званіцах святыя званы.

Мы прыходзім адны і адны пакідаем

Дні надзеяў, чаканняў гады,

Але кожны ў сябе калі-небудзь спытае:

– Хто я тут ?.. І вандрую  куды?

І ці здолееш ты адказаць, чалавеча,

Перад тварам свайго небыцця:

Што ты здолеў змяніць у рушэнні адвечным

За імгненне зямнога жыцця?

Ты прыйшоў і прайшоў у нябыт ад нябыту,

Не ламаючы Вечнасці рух,

І святло дараваў сваім сэрцам адкрытым,

Княства цемры паменшыўшы круг.

А ці можа не так? – Не, іначай не бачу

Усвядомлены поступ зямны –

Каб не змоўклі ў вяках Небу гімнам удзячным,

На званіцах святыя званы.