Мая родная вёсачка ў лесе

Мая родная вёсачка ў лесе,

Дзе  стагоддзяў прыпынены бег.

Мне становіцца ў горадзе цесна,

Калі я ўспамінаю цябе.

У хвіліны сардэчных маленняў

За бацькоў  і за родны парог

Я таксама прашу прабачэння,

Што цябе на зямлі не збярог.

Мы ў жыццёвых завілістых стромах

Гэтак  марна расходуем  век…

Тут жа я па-сапраўднаму дома,

Толькі тут – сапраўды Чалавек.

Мая родная вёсачка ў лесе.

Тут стагоддзяў прыпынены бег.

Мне заўжды будзе ў горадзе цесна,

Покуль памяць люляе цябе.