Ой, дзяўчыначка сінявокая

Ой, дзяўчыначка сінявокая,

Ой, крынічанька, ды глыбокая.

Там вадзіца цякла сцюдзёная,

Цінай-мулам не замутнёная.

Як вадзічанька замуцілася –

Сэрца дзеўчыны засмуцілася.

Гэтак склалася, што да шлюбу ёй

Ісці прыйдзецца за нялюбага.

Пашкадуй мяне, любы татачка,

Не дазволь яму мяне сватаці.

Захавай жа мяне , матулечка,

Покуль пройдуць сваты па вуліцы.

Ды маўчаць яны, яе блізкія,

Заступіцца каб – шлях няблізкі ім,

Засталася бо сіраціначка

Адзінокая – як быліначка.

Шкадавала яе крынічанька

Захавала яе вадзічанька

Непразрыстая, бо глыбокая –

Тую дзеўчыну сінявокую.

Ой, дзяўчыначка сінявокая,

Ой, крынічанька, ды глыбокая.

Там вадзіца цячэ сцюдзёная

Сумам дзеўчыны замутнёная.