Пралеска - свет майго жыцця,
Надзея, сонца веснавое,
Ўзыходзіць снег яшчэ ляжыць
І зацвітае ў непакоі.
Цвіце блакітным галышом,
Як кропля неба дажджавога,
Пяшчотай ззяе дзень і ноч
I ў лесе іх даволі многа.
Пралеска - плынь маёй любві,
Любоў зямлі і чалавека,
Адна, ні кветак ні травы,-
Ты кветка першая спрадвеку!
Яшчэ не грымнуў першы гром
I да сяўбы яшчэ далёка,
Пралеска свеціцца агнём,
Квітнее ў радасць чалавеку.
Радзіны першыя зямлі
Вясна спраўляе на ўзлеску,
Як спавітое неўмаля,
Цвіце спрадвечная Пралеска.
Помочь сайту
Поздравления
