След у жыцці

Прысвечана бацьку
Рыгору Іванавічу.

Цяжкая доля, басаногае дзяцінства
І жменя солі на сям,ю ў год,
З бічом у полі, каровы, свінства,
Валы і коні, і крывавы пот.

Юнацтва дні, чатыры класы школы,
Гаршкі на возе праз Дняпро ў брод
Вязлі на Украіну, спалі ў полі,-
Мянялі на зярно і сала шрот.

А потым Армія, вучоба ў Ленінградзе,
Фінская, Вялікая Айчынная вайна,
Кантузіі, раненні, медсанбаты,
Вызваленая, родная зямля.

Далей Прыбалтыка, рэйстаг распяты,
І пераможны залп на ўсё жыццё
За восемь год узнагарода для салдата...
Вайна і раны не знікаюць ў небыццё.

А трэба жыць, разбураныя вёскі,
Галеча, голад,- трэба сеяць хлеб,
Жыць і любіць даволі жорстка
І будаваць, аставіць след!


 Фото автора.