Вось перад намі плуг і баразна,
Паколькі баразна пад сінім небам
Народзіцца духмяным хлебам,
Абодвум і чырвоная цана!
А каб зямля заўсёды плод радзіла,
Каб поўнілась яе зямная моц,
Плуг гойстрым, моцным быць павінен,
Люстэркам сонечным блішчэць.
І гаспадар плугоў цягнік-араты
З плугоў зшкрабае ржу і гразь
І адработам-маслам палівае,
Ралля яго паклікала пахаць!
І лепшага няма на гэтым свеце,
Бо хлеб заўсёды-бацька, галава,
І слова, хлебароб, на ўсёй планеце,
Бадай не знойдзеш лепшага імя.
А той, хто з вёскі, з гэтай баразны,
Ворывам яго далоні пахнуць
І сведкі працы пот і мазалі
Самі пра сябе хутчэй раскажуць.
Набраклай, смольнай, цяжкаю рукой,
Пьянліва сцёран-плутан убірае,
Руплівы гападар, зямлі маёй,
Мір для нашчадкаў на плячах трымае.
Ён будзіць восень на стальным кані
У рыхлый глебе, грузнучы па восі,
Бароздай звыклай у сёняшнія дні
Піша новую, жытнёвую аповесць!
Помочь сайту
Поздравления
