Пахмелле

За шлях зямны – кароткі, ці даўгі –

Жыццё з усімі няньчыцца не дужа.

Але ці варта траціць берагі

З-за ўсякае лухты? Падумай, дружа.

                     (Дапісана потым)

……………………………………..

Уранні мелькам у люстэрка глянуў

І ад здзіўлення ледзь не звар’яцеў –

Адтуль нахабна выкруцень паганы

Апухла-мутным позіркам глядзеў.

Хто гэта? Я?.. Няўпэўнена кранаю

Абвіслы твар. Мурашкі па спіне...

Каб зараз тут паставіць малпаў зграю,

То ім было б няёмка за мяне.

Завошта так? А выкруцень жахлівы

Трасе, калоціць сэрца, б’е пад дых...

Я адвярнуў люстэрка баязліва,

Залез пад коўдру, скурчыўся, прыціх.

Усё. Ні кроплі. Стану чалавекам,

Праз колькі часу вычхнецца напой...

А ў роскідзе мяне душа-калека

Зноў канькае: "Падай атруты той.”