Душа

Кажуць людзі, што ў неба спрадвечнае
Адлятае, знікае жывая душа,
Ці з грахамі яна, ці бязгрэшная,
Перад богам у адказе яна.

Перад лёсам сваіх суайчыннікаў,
Перад дымам імкненняў, ідэй,
У сваей суці душа ж чалавечная,
Бо жыве для дюдзей, між людзей...

Душа непамерную мае цану
І прыгожай павінна быць,
Бо розумам правіць Бог,
Нам спрадечнае,-Быць, ці не быць?

Мір бязмерны ў сваёй супярэчнасці,
Няма дробязяў, важна ўсё,
А душа, гэта вогнішча ў вечнасці,
Побач з намі гарэць,- небыццё!


Фото автора.