Матулін хлеб

[Скрыть] Регистрационный номер 0381764 выдан для произведения: У пакмяць урэзаўся спечаны хлеб,
Паліты вадой у жароўні пякучай,
У момант зрабіўся бохан бліскучы,
І пах смакавіты напоўніў Сусвет.

Пад боханам пеклісь ліст клёна, капусты,
Падзяка гучала сонцу, дажду,
З паклонам да Бога хавалі дзяжу,
У радасці хлеб атрымаецца тлусты.

З вялікай ахвотай позірк малечы
Лавіў кожны рух матуліных рук,
Да часу, як дух у жароўні прытух,
І самы найменшы на печы заенчыў.

Такой смакаты, не забудзеш ніколі,
Нарэзаны хлеб лёг на белы рушнік,
І подых, спакуса, жыцця чаўнік, -
Вазданы ўсім, і як кажуць, даволі!

Ці можна забыць водар хлебнай мякіны,
Ён плыў па – над вёскай, нават у стог,
Дзе я, прытаміўшыся, выспацца лёг, -
Я бег, як малы, хлеб адведаць гасцінны.

І з ціхай усмешкай аднавяскоўцы,
З павагай да сціплых матуліных рук,
Казалі, што хеб гэты сонца карунак,
Смачней не пабачыш у нашай старонцы.

Я многа дзе быў, хлеб розны пабачыў,
Паклон і павага, хто хлеб той рабіў!
Той бохан із печы, сябры, не забыў, -
Ён лепшы із лепшых, прама адзначу!