Ранак

Знямеўшы ад сну, каляровая восень
Светлай ракой заліла небасхіл,
Апошнія зоркі знікаюць у просінь,
У яркі, ліловы, палаючы мір.

Думкі, як мары, згараюць у промнях,
У сэрцы гудзе чысты сонечны звон!
Ранак гаючы палошчыцца ў гонях,
Вёсачка любая,- дзіва, не сон!

Лес ружавее, дымяць далягляды,
Велічна мрояцца копны, стагі,
Нібы юнацтва ля крайняе хаты
Сее адвечную прагу любві.

Думкі, як мары, згараюць у промнях,
У сэрцы гудзе чысты, сонечны звон,
Ранак гаючы палошчыцца ў гонях,
Вёсачка любая,-дзіва, не сон!

Зноў журавы адлятаюць на поўдзень,
Голасны смутак блукае ў дварах,
Зорныя росы, чырвоная восень
Будзяць надзеяй вечны наш шлях.

Думкі, мары, згараюць у промнях,
У сэрцы гудзе чысты сонечны звон,
Ранак гаючы палошчыцца ў гонях,
Весачка любая,-дзіва, не сон!

Мой кут! Прыгажосць непаўторная!
Не адхіні, дай адчую яшчэ,
Светлую радасць, тугу затаемную,
Ясныя, раннія вочы твае.

Думкі, як мары, згараюць у промнях,
У сэрцы гудзе чысты сонечны звон,
Ранак гаючы палошчыцца ў гонях,
Весачка любая,-дзіва, не сон!


Фото автора.