Журба

На мОгілках вецер галосіць,

Смутак гайдае над крыжам.

Пад сонцам травеньскім рыжым

Жанчына у Госпада просіць.

“Даруй нам Усявышні спакой

Ды вечную памяць героям,

Загінуўшым лютай вайною

І роднай сямейцы маей.

І мужу, і сыну , і брату

Хай памяць жыве ў вяках.

Бязлітасны быў яе  шлях,

Людзей палажыла багата”

Сівенькая кветкі паклала,

Ўздыхнула, на лаўку прысела,

Вось і жыцце праляцела

А шчасця яна ніспазнала.

Ніпесціла ўнукаў маленькіх,

Ды невадзіла за ручку

Ў прыгожай сукеначцы ўнучку-

Плакала ціха стрэнькая.

З вайны пад зямлею ляжыць

Шчасце яе дарагое,

А ей не патрэбна другое

І сэрца балюча трымціць.

Журботнасць мацней ахапіла,

Ды марным жыцце падалося

І вецер плача галосіць

Нястрыманна,  што мае сілы.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Журба--печаль, кручина, тоска.

Травеньскім--майским.

сукеначка--платьице.

Марным--напрасным.

Сивенькая--седая