Анатолю Івашка.
Лунаць буслом з нябёс па восені
Бліжэй да зорак, да вышынь,
Азёр і рэк убачыць просіні,
Радзімы любай далячынь
І калыхнуцца ветрам збожанным
У бару між стромкіх вершалін,
І калыханку ў сене зкошаным,
Матулін просценькі матыў
Пачуць, адчуць і не забыцца
На ўсё жыццё, не астудзіць,
Той покліч сэрца, мацярынства:
Спі! Баю-баю...Будзем жыць!
І, як рака, матыў той песні,
Цябе зхапіла, панясла...
Ты, муж-музыка, на прадвесні,
Твой шлях,- за ліру барацьба,
За шчырае, народнае мастацтва,
Душа твая спявае, з ёй страна,
А вучні, музыкантаў братства,
Цябе віншуем, як і я!
ЗДнём Нараджэння, сябра любы!
Лунай буслом у вышыні,
Няхай Радзіма будзе Музай
Табе на доўгія гады!
23.09.2013г.
Фота аўтара.
Помочь сайту
Поздравления
