Загуло Палессе

На палетках родных
Сонечныя ванны,
У подыхах прывольных
Зерне жнуць камбайны.

Ланцужком, асобна,
Гаворачы з небам,
Ложаць роўна копны,
Паспяваці трэба!

Бо заўжды нядоўга
Сонца свята дбае,
Пойдзе дождж-трывога,
Страта прыбывае.

Загуло Палессе,
Ззяюць краявіды,
Думкі на прадвесні
На таках забітых.

Мне туга не міла,
Калі ёсць на свеце
Край багаты хлебам,
Збожжа ў павеці.

Калі камбайнёры
Дбаюць пра дзяржаву
Спрытна і ўмела
Робяць сваю справу.

На раллі ў полі
Гойдаецца квецце,
Свята ўраджаю
Развявае вецер!