Оклямок

                   

                    КЛЯМКА — 1) металічнае прыстасаванне, з дапамогай якога адчыняюць і зачыняюць дзверы, вароты,весніцы. На Беларусі вядома з                    сярэднявечча, у народным дойлідстве пашырылася ў 19 ст. Уяўляе сабой дужку (ручку) з расплясканымі канцамі, якімі мацуецца да                    дзвярэй знадворку. Праз верхнюю яе частку і палатно дзвярэй прапушчаны лапаткападобны язычок (слясак). Пры націсканні на                            слясак пальцам прыпадымаецца рычаг-замок з унутранага боку дзвярэй, на якіх ён рухома замацаваны адным канцом, другім                              уваходзіць у кручок, убіты ў вушак дзвярэй.

                   клямка кля́мка "задвижка, щеколда", зап., южн. Через польск. klamka "дверная щеколда" из ср.-н.-нем. klam "завязка" от klimmen                        "зажимать". Этимологический словарь русского языка. — М.: Прогресс М. Р. Фасмер 1964—1973