ПРЫСВЯЧЭННЕ. (Усім паэтам і паэткам Беларусі, тым хто быу, ёсць і будзе).

Узрушу неруш новым словам,

У ім памяну сваiх сяброу,

хто не  сцурауся роднай  мовы

i ёй засведчылi любоу.

Складалi вершы, як жылося,

з надзеямi, заужды узлёт.

З устатку,  як i усiм пiлося,

бо i яны былi -  народ.

Бо й над  iмi сонца ззяла,  
 

дажджы сяклi, снягi  мялi. 

Але ж праз усё жыццё  трывала

да прауды свой народ  вялi.

Натхнённым былi далучэннем 

да беларускае зямлi.

I  вечнасцю, нiбы  карэннем,

у яе гарэтны лёс ураслi.