Блакiтных азерау' вочы,
Блiшчаць, нават, луннай ноччу.
Апоу'начы, усходзiць лiлея,
Нiбыта з глыбiнi - Фея
I зоркай азернай з'зяе:
- Глядзiце, мау'ляу', я якая!
Прыгожа, як зорка на схiле,
Бялявы пялесткi, як крылы!
Чароу'ная кветка азерау',
Цi iншых блакiтных прасторау'!
Хiба не сыйшла толькi з высi.
Таму, на мяне лепш дзiвiся!
Калi ты сарвеш для дзяу'чыны,
Дык дрэнная будзе гадзiна! -
А ноччу, луны сцяжынка
Бяжыць па вадзе, як дзяу'чынка.
Чароу'ная, дзiу'ная, светлая
I кожнаму воку прыкметная.
Азеры, нажаль, не убачуць -
Свой твар трэба бачыць iнакшай!
Таму i блакiтныя вочы
Азерау', ня бачуць скрозь ночы,
Як цуда ствараецца казкай -
Луною, ды белым гарлачыкам.
Помочь сайту
Поздравления
